هر چه فكر مي كنم درباره ي فيلم محدوده دايره اثر شهرام مكري چه چيزي بنويسم چيزي جز تناسب ِ متعالي فرم و محتوا به ذهنم نمي رسد؛ يعني اين اثر به نظرم يك كار آموزشي مي تواند باشد كه در دانشكده هاي سينما مي تواند از آن استفاده شود – مثل خيلي گل هاي ليگ برتر انگليس كه گاهي گزارشگران آنها را گلهاي مدرسه اي، خط كشي شده و . . . مي نامند .
محشر، معركه، فوق العاده هر صفتي ازين دست را مي توانيد به اين فيلم نسبت دهيد.
محدوده دايره
محصول 2006 ايران
كاري از شهرام مكري
يعني سرگشتگي، بي هدفي، علافي، بي انگيزگي و مجموعا فضاي زيستي جوان ايراني سال هاي احير را به زيبايي مي توان در اين كار ديد.
من دیگه بلاگتو نمیخونم..افسردگی گرفتم که هیش کدوم از این فیلمارو نمیبینم.....اما بازم امیدواریمو حفظ میکنم!
ReplyDeletenadidam
ReplyDeletehatman saay mikonam bebinamesh
شهرام مكري توانايي و استعدادش را از همان آغاز با فيلم هاي كوتاهش به رخ كشيده بود. اميدوارم مثل بعضي ها از راه به چاه نيفتد... كه دلمان حسابي از اين دوست نماهاي دشمن صفت خون است
ReplyDeleteنگرانم تبدیل به یه نابینای مطلق شی!
ReplyDeleteتو به آرامی آغاز به مردن مي‌كنی
ReplyDeleteاگر هنگامی كه با شغلت، يا عشقت شاد نيستی، آن را عوض نكنی،
اگر برای مطمئن در نامطمئن خطر نكنی،
اگر ورای روياها نروی،
اگر به خودت اجازه ندهی
كه حداقل يك بار در تمام زندگيات
ورای مصلحت‌انديشی بروی . . .
سلام رفیق
ReplyDeleteالبته نام شهرام مکری با فیلمهای کوتاهش شناخته شد و در مورد این فیلم هم با تو موافق ام . می شه برای نمایش در کلاسهای تکنیک و فرم ازش اسفاده کرد .
در ضمن من اردت رو که به (کلام) ترجمه شده بود رو هم دیده بودم . فوق العاده بود .
دوستدار و ارادتمند تو : ناجور
به قول دوستت «آر ان» كه گفته آدم افسردگى مى‌گيره وبلاگتو مى‌خونه، منم هروقت پست جديد مى ذارى دل دل مى‌كنم بخونمش يا نخونم. همه‌اش مى‌گم الان مى‌خواد دل آدمو با يه كتاب خوب يا يه فيلم خو ببره مخصوصا با اون توصيف كردن مخصوص خودت. حالا خداييش اومدى تهران لااقل اين يكى رو بيار ببينم. گناه رانتش هم پاى خودم.
ReplyDeleteتازه دارم دانلودش میکنم بعد از دیدنش نظرمو میگم
ReplyDeleteتو اون پست بلند من راجع به تئاتر حالا تو گیر دادی به کتاب؟
اما راستشو بخوای حق با تو بود چون نتونستم قسمتهای جدید کتاب رو بخونم و همون فصلهای قبلی رو که تو بیمارستان خونده بودم دوباره مرور کردم!
:)
سلام شاهرخ جان.
فیلم رو دیدم عالی بود، یه بار راجع به فیلم مهلکه گفته بودم هنر یعنی همین که با کمترین امکانات و هزینه بتونی بهترین کار رو ارائه بدی این ویژگی در مورد این کار هم کاملن صدق میکنه، این ایده زمانی چیز خیلی جالبیه و خیلی جای کار داره، تو سینمای ایران کمتر به اون پرداخته شده، شهرام مکری به بهترین وجه ازاین ایده استفاده کرده، اگه دقت کرده باشی حتی از شروع تیتراژ این دایره زمانی محدود شروع میشه تا انتهای تیتراژ پایانی حتی موسیقی هم قطعه ای است که در یک تایم محدود مدام تکرار میشه، ریتم فیلم، تدوین، فیلمبرداری و کارگردانی همه بخوبی انجام شده و در خدمت فیلم و ایده اون هست، درود بر شهرام مکری واقعن این فیلم از اون نوعی هست که باید در مدارس فیلسازی اون رو تدریس کرد همونطور که تو خود فیلم گفته شده ایده ی فیلم بر گرفته از آثار موریس اشر هست این عکس رو ببین
ReplyDeletehttp://allforthegreatergood.com/Maurits_Cornelis_Escher--Relativity.jpg
سلام و این چند تا فیلم آخری رو بزار توی اون کتابی که میخواستی بفرستی واسم دیگه.....
ReplyDeleteباید دیدش!فک کنم باید دیدش
ReplyDeleteباورم نمي شه من فيلم دايره اي که تو نوشته بودي مي تونم گير بيارم يه فيلمي پيدا کردم نزديک محل کارم کنار پياده رو فيلم هاي تو رو بهش مي دم که برام بياره
ReplyDeleteتو که نيت کردي جماعتي رو خون به دل کني
شهرام رو ازوقتي كه توي يكي ازپاساژهاي شهرم با داداشش فيلم ميفروخت ميشناسم..حدود 15 سالي ميشه..خيلي فيلم بازو فيلم بين خفنيه..خوشحالم براي او وكرمانشاه
ReplyDeleteshoma in hame film ro az koja peyda mikonid va mibinid?! (hasooooodi) ba inke bishtare film haii ke moarefi mikonid ro nemitoonam peyda konam, webloagetoon o doost daram :)
ReplyDeletei like shirin.critics don't!it is a bonus for us to see a collection of iranian actresses at the same time and see them in their real appearance!I saw women without men.write abouet this movie once.
ReplyDelete" به خیام بسته ام ات , به قهوه های شکسته خوان , بگو این چندم 5 شنبه باید میل در زنخدان فرشته فرو برم تا هشتاد ضربه بنوازی از مستی ای که نمی پرد از گندم هات ..."
ReplyDeleteروایت به چوب بستن راوی در زمانی مجهول در مکانی گرد
این از چه پوشیده را بنه در حوالی باد که نمی گذاری بخورد بر اندامت , درخت اگر چه جوان بخواه از تنه ات یادم آورد آنگاه که خراشیدمت با انگشت یا تو زدی ام از ریشه از ریشی که در نیامده زده بودم تا بزنندانم آن روز های پسته و رفسنجان .
شهرام مکری. اسمش یادم می ماند. باید دید این فیلم را اینجور که می گویی
ReplyDeleteبی انگیزگی جوان ایرانی را خوب گفتی...ول معطلیم همه....
ReplyDeleteباشد که ببینیم
ReplyDelete