دور ميدون فردوسي يه سفره خونه سنتي هست – عياران - كه بار نوستالژيكش برا من خيلي زياده؛ توي سفره خونه يه مش صفر هست كه بعضي وقتا پونزه شونزه تا استكون چايي با نعلبكياشون رو – پر- مي چينه روي دستش همچين راه مي ره انگار هيچي دستش نيس؛ حالا اينش خيلي مهم نيس؛ مش صفر گاهي اسپند دود مي كنه و مي زنه روي پشتت – رسمه – اين بار بهش سلام كه كردم يه جوري جواب داد كه مطمئنم منو يادش ميومد؛ مطمئنم. مش صفر از آدماي نيك روزگاره كه خيلي دوسش دارم به خودشم گفتم.
سيا ميگه حقش بود اگه قرار بود كسي رو به عنوان يه اثرملي ثبت كنن مش صفرو ثبت مي كردن؛ من كه با ملي شدن مش صفر موافقم
نه اینکه به حرفت اعتماد نداشته باشم، ولی باید خودم برم ببینم این آقای مش صفر رو بعدش ایشالا میریم برای ثبت ایشون به عنوان اثر ملی. اگه دیدیم داره خیلی خوب جواب میده بعدش میتونیم برای ثبت ایشون به عنوان میراث جهانی هم اقدام کنیم.نظرت چیه؟
ReplyDelete:D
راستی در مورد اون گیر افتادگی بین عاشق و معشوق هم چند وقت پیش داشتم با همکارم راجع بهش صحبت میکردم. ایشون هم تقریبا موافق بودن که اگه آدم بجسبه به عاشقش و خودش نقش معشوق رو داشته باشه بیشتر نتیجه میگیره، اونوقت با کلی دلیل و برهان و این حرفاها.
ReplyDeleteمن ولی همش نگران اون حسی هستم که توی مرداست و دوست دارن که انتخاب کننده باشن و نه انتخاب شونده. این تضاده رو موندم باید کجای دلشون بذارن مردا.
پس خيلي بايد ديدني باشه حتما بايد رفت و ديد
ReplyDeleteمش صفر تنها نرو بیا تا با هم بریم...
ReplyDeleteیه خواننده هست که خیلی دوتس دارم .. اسمش مرجانه...
رودونه ها رودخونه ها دلم میخواد ماهی بشم .... دیدم حس نوستالوجیکتون سرشاره گفتم منم یه چیزی گفته باشم........
سلام
ReplyDeleteاومدی ولایت ما بی خبر؟
میری عیاران نوستالژی بازی می کنی باز بی خبر؟
بعد از این که حسابی حال کردی میای میزنی تو برجک ما، این دفعه هم بی خبر و بی هوا.
بابا دمت گرم.
درباره تصمیم کبرا هم پایین کامنتت پاسخ مبسوط دادم. بخونی بد نیست.
من که نشستم لبوسکی بزرگ رو دیدم. منتظرم برگردی تا بحث باز شه.
ببین ایندفعه سعی کردم نوشتم به "ه" اضافی آلوده نشود.
ا ما هم رفتیم اونجا یکی - دوبار
ReplyDeleteراستی یادم رفت بگم که در مورد برادران کوئن باهات موافقم ولی کلا مردونه هست فیلماش :دی
ReplyDeleteسلام شاه رخ
ReplyDeleteخوبي؟
لي لي
عیاران رفتم...اما مش صفر رو یادم نمیاد...حالا این بار رفتم دقت می کنم ببینم چطوریاست...
ReplyDeleteبعدم وقتی ای بردار کجایی ببینی و خوشت بیاد حتمن از لبوفسکی بزرگ خوشت میاد...این دوتا برادر رسمن نابغه اند...
خوبه که آدمای خوب ثبت بشن حالا تو دفاتر ثبت نشدن تو ذهنا حتمن ثبت میشن
ReplyDeleteسلام خوبی؟
فکر کنم رفتم.راستش مطمئن نيستم
ReplyDeleteمش صفر ملی خیلی با حاله
ReplyDeleteبه نظرم مش صفر ملی خیلی بار نوآوریش بیشتر بود چون فردوسی جون که ملی و جهانی هست ولی آدم های اینجوری کم پیدا می شند
ReplyDeleteعياران زياد رفتم ولي پر از خاطرات نكبتيه كه مي خوام فراموششون كنم و نميشه...ديگه نمي رم عياران!
ReplyDeleteاولا این مش صفر همون پیرمرد لاغر اندام سیبیلو هست؟!
ReplyDeleteآره؟
دوم این که با توجه به ثبت شاهکارهایی چون حسنی به عنوان اثر ملی دیگه مش صفر که سهله هر کس دیگه ای هم میشه ازش به عنوان یک اثر ملی یاد کرد !
مبارک بادت این سال و همه سال، همایون بادت این روز و همه روز
ReplyDeleteفیلم خوبی بود. بی ادعا و بامعنی.. به نظرم فروتن یکی از بهترین بازیهاشو انجام داده. الان چیزی که تو ذهنم مونده حالت نگاهش تو اون لحظه است که اون دزده میاد پشت پنجره طلافروشی و فروتن کپ میکنه..
ReplyDeleteفقط آهنگ پایان بندیشو دوس نداشتم. یه جورایی وصله ناجور بود. هرچند خود آهنگ شاهکاره..
این جمله از رومن گاری که نوشتی می ترکونه آدم رو. گناه دارن مخاطبا:دی
ReplyDeleteبا اینکه از قدیم گفته اند کار نشد ندارد ، در این مورد من نقطه ضعف دارم ...می خوام نوستالژیک نباشم اما هستم...مثل همون مسافرتهای تنهایی ، خاطرات تنهایی ...آره ردیف اول همیشه بهترین جای اتوبوسِ ، جاده در استتار چشماتِ
ReplyDeleteمخصوصا اگه شب باشه و همه مسافرا هم سراشون روی شونه هاشون خم شده باشه ...
سلام
ReplyDeleteشاهرخ عزیز خوب نوشتی اما تا حجة الاسلام حسنی هست جا برای دیگری باقی نمی ماند
اثر ملی ایران:
ReplyDeletehttp://www.fararu.com/vdcg7y9t.ak9qn4prra.html