يغما - بخش سوم: سگك كمربند بلموندا

صبح كه لباس مي پوشيدم ديدم سوراخ هميشگي كمربند برايم بزرگ شده و بايد يك سوراخ محكم تر ببندمش، اين هم از ويژگي هاي زندگي در يغماست كه جهت حركت سگك كمربند روي سوراخ ها در دراز مدت برعكس ِ دنياي خارج از يغماست، بعد رضا زنگ زد و از دنياي خودش گفت؛ لازم شد چند دقيقه اي با هم حرف بزنيم؛ متوجه شدم دارم درون اش را مي بينم، درست مثل بالتازار و بلموندا؛ ديدم آدم ِ درون ِ رضا نشسته با خودش فك كرده راهي پيدا كرده براي قانع كردن ِ من سر ِ قضيه اي كه هر عصر صحبت مي كنيم و من قانع نمي شوم و چه راه خوبي پيدا كرده؛ ديدم اين را به خود ِ رضا هم نگفته، من فقط با همان نگاه بلموندايي متوجه شدم؛ بلموندا بودن سخت است؛ سگك كمر بندت ماه به ماه به سوراخ هاي دورتري مي رسد.