سالی که فاتح آکین و اگنس واردا و خاویر باردم و سلما هایک و … به ریاست امیر کاستاریکا – کوستوریتسا- نخل طلا را در رقابت با پنهان، مندرلی، نیای التماس کنی، گلهای پرپر، سین سیتی، تاریخچه خشونت و ... دادند به فیلم L'enfant و برادران داردن جایزه را از دست مورگان فریمن و هیلاری سوانک گرفتند توی بخش مسابقه فیلمی هم از گاس ون سنت بود به نام روزهای آخر که به نظرم هم در آن جشنواره دیده نشد هم در میان فیلمهای دیگر این کارگردان. توی پست بعدی هم لینک زیرنویس آن را میگذارم که دارم ترجمهاش میکنم هم بیشتر در مورد آن حرف میزنیم. شاید کمی هم ازین عصبانیتم بابت بسته شدن "زیستن درکلهی تباهشدهی یک اسب" کاسته شود.
آقا فاتح آکین خیلی خوبه
ReplyDeleteدلم برایت تنگ شده
ReplyDeleteکجایی؟
خوبی؟
لی لی
منظورت چیه بسته شدن؟
ReplyDeleteتو زیر نویس ترجمه می کنی؟با نرم افزار؟اگه نه،کمک نمی خوای؟
بعله، من کامنت گذاشتم برای فتو بلاگ. بعدا حدس زدم که تازه راه انداختیش.
ReplyDeleteسلام بر دوستان خوب روسپیگری
ReplyDeleteواقعا تعجب کردم از فیلتر شدن وبلاگتون موندم چی بنویسیم اقایون بهشون بر نمی خوره
نویسا و پاینده باشید
فیلتر چرا،
ReplyDeleteهستن فیلمایی که هنوز دیده نشدن.
سبز باش.
بنویس تا از عصبانیتِ ما هم کاسته بشه. در ضمن کاری هم برای " زیستن در کله ی تباه شده ی یک اسب" انجام بده. می تونیم این جوری هم ببینیمت اما راحت نیست. میتونی توی وردپرس یا توی وب لاگِ دیگه ای تو بلاگ اسپات بنویسی.
ReplyDelete