چرا جنبش زنان در ایران همه گیر نمی شود؟
جنبش زنان در ایران همواره در کنار سایر جنبش های اجتماعی چون جنبش های کارگری ودانشجویی و...قرار گرفته اما این جنبش هیچ گاه نتوانسته در بین لایه های مختلف جامعه نفوذ کند و به عنوان یک جنبش فراگیرشناخته شود.
برای این امر دلایل متفاوتی می توان ذکر کرد از جمله اینکه
هر جنبش اجتماعی دارای حداقل سه ویژگی مهم می باشد:
اول :هدف که می توان به عنوان مهمترین ویژگی ذکر کرد
دوم:رهبر
سوم:اعضا
اول:جنبش زنان در ایران در هر دوره با هدف های مختلفی چون تلاش برای به دست آوردن حق رای ، مبارزه با قوانین تبعیض آمیز عیله زنان، مبارزه با خشونت علیه زنان ...داشته است. اما در دوره های اخیر گم شدن اهداف یا کم رنگ شدن برخی وبرعکس برجسته نشان دادن برخی دیگر بدون دسته بندی کردن یا در نظر گرفتن اهداف که خواست اکثر زنان در جامعه ایرانی است سبب گشته تا این جنبش قدرت زیادی از خویش به نمایش نگذارد .
دوم :رهبران این جنبش به دلیل نداشتن ابزارهای تبلیغاتی چون رسانه های مختلف یا تلاش های مخفیانه جهت ناشناخته ماندن آنان همیشه منزوی مانده اند .
سوم: بیشترین قشر جامعه زنان در ایران را زنان عامه تشکیل میدهند یعنی زنانی که مهمترین وظیفه خود را مادر شدن، همسرداری ومراقبت از فرزندان خود می دانند .این گروه به دنبال نقشی فراتر از جایگاه تعیین شده توسط جامعه نیستند.بنابراین شکاف عمیق ایجاد شده بین سران واعضا نیز سبب بی رمقی این جنبش گردیده.
تلاش عده ای نیز که به دنبال حقوق قانونی وجهانی برای خود می باشند عموما به خاطر دلایلی که به صورت مختصر در بالا به آنها اشاره شد (هر چند که این دلایل خود قابل بسط می باشند ومی توان هر کدام را به صورت مقاله ای جداگانه مورد بررسی قرار داد) سرخورده شده وبی نتیجه می ماند.
4 comments:
دقیقا همین طور است که گفتی و علاوه بر این وقتی به دست آوردن مطالبات به کندی صورت بگیرد و بین انگیزه و غایت فاصله بیفتد ،تمایل به فراموشی و سستی هم بیشتر می شود.مطلبی نوشته بودم در حبسیات با عنوان ساختارشکنی که در همین خصوص بود
محمد قوچانی در شماره ی اخیر هفته نامه ی شهروند ،مطلب را با شعری از اخوان ثالث شروع کرده.در باره ی غالب جنبش های فعال در ایران و ساخت قدرت هم شاید بهتر است به همین بیت اکتفا کنیم
نادری پیدا نخواهد شد امید/کاشکی اسکندری پیدا شود
دقيقا همين! دغدغه هاي زنان ما دغدغه هاي رهبراي فيمينيستي نيست! براي همينه كه ره به جايي نمي بره!
دوست خوبم میدونی چرا همه گیر نمیشه
اگر هم یه مدتی تبش همه رو میگیره و یهو سرد میشه؟
چون ما به قانون اساسی رای دادیم که حتی منکر وجودمون هست.
قانون مشکل داره نه سندیکا و یا هر چیز دیگه ای.
حرفات تقریبا درسته ! موردا ولش اینه که وقتی فعال حقوق زنان تو ایران تنها چیزی که از فعالیت می دونه ، برداشتن روسری تو یک روز خاص از سرشه ! چه انتظاری میشه داشت؟! انگار که تمام مشکل اون به عنوان یک زن به حجابش بر می گرده !
دوم : جنبش زنان ایرانی ،رهبر نداره ! رهبرانش همون خانم هایی هستن که سال گذشته تو برنامه تجمع خرداد ، مردم رو دعوت به شرکت کردن و خودشون شهر رو بابت یک تذکر به برخورد ترک کردن و همه از شهر خارج شدن و به مردم هم نگفتن نرید ! نمیگم که تجمع اشتباهه و لی تو شرایطی که ما هستیم باید سنجیده تر عمل کرد ! که پسرفت نکنیم !
سوم اینکه همه جای دنیا همینه ! مگه مردم اروپا و آمریکا ، تو اون سالا همه درک درستی از حقوقشون داشتن ؟ هیچ جا رو ندیده باشی ، این دکتر جزیزه رو که دیدی ؟ نمی دونم اسمش رو درست نوشتم یا نه ! همین سریاله که تلویزیون میده ! چکار می کردن برای اگاه کردن زنا به رای دادن!!
خدا رو چه دیدی ، شاید یک روز شدی رهبر جنبش زنان ایرانی !
Post a Comment