....

ساعت11:12دقیقه ظرف های غذام را که می شستم(طبق معمول من آخرین نفری هستم که تو خونه غذا می خورم البته اگه چیزی مونده باشه) داشتم فکر می کردم که فردا باید ساعت چند از خواب بیدار شم ،اول برم اداره مالیات یا بانک ، اگه توی یه جاده یه طرفه حرکت کنم که یه قطار بلند ماشین دارن دنبالم حرکت می کنن همین طور که دارم می رم جلو تابلو مغازه ها رو می خونم یه دفعه با یه نوار زرد رنگ برخورد کنم که نوشته "جاده مسدود می باشند" کنارشم یه تابلو زده که "کارگران مشغول کارند" راه برگشت وهیچ فرعی هم وجود نداشته باشه ماشین های پشت سر دارن مرتب بوق می زنن اونوقت باید چکار کنم ، جزوه های تدریس توی کلاس پس فردا رو باید کی آماده کنم ،سیاوش غر می زنه می گه امشب باید آپ کنم شاه رخ هم توی پستاش رسما گله می کنه خدایا فونت مناسب ندارم اصلا باید چی بنویسم ، از بقایای هندونه که الان دارن می خورن چیزی برا من می مونه ، درآمد مشمول مالیات شرکت های سهامی خاص 20درصدبود یا 25درصد ،آخر داستان ایماها واشاره های ناباکوف چی می شه یعنی پسره خودکشی کرده الان دارن از بیمارستان تماس می گیرن (فرضیه ی خوبیه اما نمتونم ثابت کنم) چقدر از این مدل داستان ها که نمی تونی آخرش رو حدس بزنی خوشم می یاد ، خوشحالم از اینکه قلبت اینقدر کوچیکه که نمی شه توش دو نفر جا بشن ،خوب اگه بخوام سهم خودم رو بزارم با درآمد شرکت و تدریس وجایی که الان کار می کنم یعنی یه 13ساعت در روز خیلی بیشتر از سه سال طول می کشه شاید بیست سی ساله دیگه، آخرین باری که به (ط )زنگ زدم کی بود،اگه بخوابم بگم بیشتر از زغال تا دوست دارم باید عدد جدیدی رو کشف کنم بچه که بودم بابام می گفت زندگی چقدر سخته با خودم می گفتم سخت تر از اینکه من اسم خودم رو بتونم بنویسم فکر نمی کنم ؟