در اینکه رولان بارت یکی از مهم ترین فیلسوفای قرن بیستمه که شکی نیست اما این که دلیل نمی شه

کتاب بارت و سینما رو که سیا بهم هدیه داده بود خوندم؛ دفعه ی قبلی که خواستم بخونمش احساس کردم مطالبش زیادی سنگینه اینه که موکولش کرده بودم به یک فرصت مناسب؛

فکر می کنم بارت دست کم در این مقاله هایی که من ازش خواندم دچار توهم خودشیفتگی شدیدی هست و فکر می کند بقیه از سینما و هنر اساسا ً چیزی نمی فهمند و باید برای شان واضحات را توضیح داد؛ مثلا ً در مقاله ی معنای سوم جوری از معنای منفرجه ( Obtuse Meaning ) حرف می زند انگار چیز تازه ای کشف کرده و عجب چیزی هم کشف کرده در حالیکه فکر می کنم این سطح معنا را هر کسی که به سینما علاقه دارد می گیرد اگرچه به زبان نیاورد یا به آن فکر هم نکند. بقیه ی مقالات هم چنگی به دل نمی زنند؛ هنگامی که در باره ی سینماسکوپ و اینکه نمی داند این تکنیک چگونه عمل می کند حرف می زند تبختری که در کلام بارت هست مشمئز کننده است .

در مقدمه ی کتاب آمده است که ( نقل به مضمون ) زلزله ای که بارت در عالم نقد سینمایی به راه انداخته است حتا بازن را هم زیر آوار خود مدفون کرده است ! دوست دارم از مازیار اسلامی عزیز بپرسم داری از چی حرف می زنی ؟ کدوم زلزله ؟ بازن هنوز هم به همون صلابت سر جای خودشه همونجوری که آیزنشتاین سر جای خودشه و نمی دونم چه اصراریه که بعضیا دوس دارن طرفدار یکی از این دو باشن مگه استقلال پرسپولیسه ؟ تازه همینایی که تو سایه ی بازن آیزنشتاین رو و تو سایه ی آیزنشتاین بازن رو نشونه می گیرن گلی به جمالشون این وسط بارت کیلویی چنده ؟ در هر صورت کوتاه بیا مازیار جان

نمی خواستم لحنم اینجوری باشه و برسم به این سطر ها ولی با خوندن مقالاتش حس بدی بهم دست داد؛ اینه که خوندن کتاب ِ بارت و سینما، گزیده مقالات و گفتگوهای رولان بارت درباره سینما / نویسنده رولان بارت؛ مترجم مازیار اسلامی . - - تهران : گام نو، 1384. رو اصلا توصیه نمی کنم .

اما این دلیل نمی شه که از سیا ی عزیز به خاطر هدیه ش تشکر نکنم.

برم سراغ کتابی که هر بار در مقابل ش کم میارم و به خودم میگم بعدا دوباره امتحان می کنم