ترانسویست ها هم آدم اند

1. همه چیز در باره ی مادرم

خیلی ها معتقدند همه چیز در باره ی مادرم بهترین فیلم آلمودوبار است من جزو این خیلی ها البته نیستم؛ می شود گفت تلاش فیلم در جهت ایجاد این نگرش است که می توان ارزش های خانوادگی مثل احساس مادرانه یا احساس پدرانه را به گونه های دیگر هم متصور شد و واقعا ً هم می توان متصور شد اگر چه برای من یکی خیلی سخت است احساس کسی را درک کنم که قبلا مرد بوده و بعد نصفه نیمه تغییر جنسیت داده و حالا عناصر نرینه و مادینه را با هم دارد و از زنی که قبلا دوشت اش بوده بچه دار شده و حالا با دیدن عکس بچه اش که مرده اشک اش سرازیر می شود و تازه این اتفاق وقتی می افتد که آمده تا مراسم تدفین زنی را ببیند که اتفاقا ً او را هم باردار کرده و البته اچ آی وی مثبت را هم به او هدیه کرده .

نکته ی جالب فیلم نشان دادن و موضع گیری کردن فیلم است درباره ی روابط آدم ها و تاکید بر ارجحیت رابطه ی آدم با همجنس خود نسبت به غیر همجنس خود ( آوردن نمایشنامه ی اتوبوسی به نام هوس تنسی ویلیامز هم اصلا تصادفی نیس)

مطمئنا ً فیلم خیلی خوبی ست و کارگردانی آلمودوبار به اعلی درجه ی پختگی رسیده در اینجا و بیخود جایزه ی بهترین کارگردانی را به خاطر این فیلم از کن نگرفته و همینطور جایزه ی بهترین فیلم خارجی اسکار را و خیلی جایزه های دیگر را اما هنوز هم فکر می کنم آلمودوبار را باید اول از همه به خاطر با او حرف بزن ستایش کرد.

( همه چیز در باره ی مادرم

کارگردان : پدرو آلمودوبار

فیلمنامه : پدرو آلمودوبار

بازیگران : سسیلا راث، ماریسا پاردس، کاندلا پنا، آنتونیا سان جوان، پنه لوپه کروس

سال ساخت : 1999

مدت نمایش : 101 دقیقه

موسیقی : آلبرتو ایگلسیاس

2. همه چیز درباره ی خودم

کم نمیارم می دونم این کابوس قرار نیس به این زودی دست از سرم برداره کم نمیارم می دونم ممکنه این تاریکی ماه رخ رو بکشونه تو خودش می دونم سیاهچاله های زیادی هستن که حتا مسیر نور رو منحرف می کنن می دونم اصلا یلدا یعنی همین اما کم نمیارم