یادم نیس دقیقا کی بود و کجا ولی مطمئنم یه جایی بود و یه وقتی

1. اول قرار بود پست اول مهر این باشه :

راستش امروز که دیدم روزه تو با سیگار افطار کردی دلم گرفت؛ توی همه ی این سال ها دفعات زیادی بوده که دلم گرفته ولی هیچ وقت این اندازه خودمو بهت نزدیک و در عین حال دور حس نکرده بودم؛ فکر اینکه چقدر از این حال خرابت به من مربوط می شه یه جورایی آزارنده س؛ دست من که نیس؛ خیلی وقته که هیچی دست من نیس؛ اصلا روزی هم که اون اتفاق افتاد بیشتر فکر و ذکرم پیش تو بود؛ تازه دیروز هم که اون حرفو توی قبرستون به امید زدی کلی حالم گرفته شد؛ دوس داشتم می تونستم یه کاری برات بکنم. نمی خوام ناراحت ترت کنم ولی وقتی می بینم انقد تنها موندی دلم می گیره؛ می دونم چقدر بهم نیاز داری می دونم چقد فشار داری تحمل می کنی درسته که کاری از دستم بر نمیاد ولی می خوام بدونی که می دونم؛ خیلی چیزای دیگه رو هم می دونم که شاید اصلا فکرشو هم نکنی مثلا می دونم فردا تولدته؛ و می دونم چقد حالت گرفته س الان

2. بعد دیدم می شه این هم باشه :

فردا اول مهره، هیچ وقت اول مهر رو دوس نداشتم، از اون سرودی که از تلویزیون پخش می شد ( آغاز سال نو ، با شادی و امید، همشاگردی سلام همشاگردی سلام ) متنفر بودم همیشه اول مهر ماه دل درد می گرفتم بعدتر ها خاطره ی اول مهر گره خورد با دنبال اتاق گشتن و جابجا کردن وسایل و بعضی وقتام در به در دنبال اتوبوس گشتن و پیدا نکردن

فکر می کردم بالاخره یه اول مهری میاد که نه استرس درس و مشق باشه نه دل درد داشته باشم نه پی اتوبوس بگردم نه وسیله جابجا کنم؛ بالاخره اون اول مهر اومد با ابن توفیر که عدل افتاده بود توی ماه رمضون و من افطارمو با سیگار باز کردم و کمی هق هق البته.

نمی دونم کی می خواد یه اول مهری بیاد که سیگارمو با شمعی روشن کنم که روی کیک کاشته باشم غصه م ازین باشه که یه سال دیگه گذشت و من فقط به تعداد سیگارهایی که کشیدم اضافه شد.

از اول مهر بدم میاد حتا اگه تولدم باشه

3. یا حتا چیزی شبیه این :

الان که دارم این سطرها رو می نویسم برام اس ام اس دادی که " اصلا برات اهمیت دارم یا نه " دوس دارم در جواب بگم مهم نیس هیشکی یادش نیس اول مهرماه تولد منه ولی دوس داشتم تو لااقل یادت بود.