نان پاره ی بی قاتق سفره ی بی برکت ما

تا حالا به فلسفه ی وجود تیمارستان دقت کردین؟ تیمارستان ها ایجاد شده اند که کسانی را که دیوانه اند در خود جا بدهند؛ حالا اینکه چه کسانی در تعریف دیوانگی می گنجند خود بحث مفصلی است که البته سیا در این باره صاحب نظرتر از من است. نکته ی دیگر این است که کارکرد اصلی تیمارستان کدام است؟ بهبود دیوانه ها؟ حفظ امنیت جامعه؟ تثبیت قدرت حاکم آنگونه که فوکو می گوید؟ یا چیز دیگر؟ مشخصا ً اگر کارکرد اصلی حفظ امنیت جامعه باشد و ایجاد حاشیه ی امن برای کسانی که در تعریف دیوانگی نمی گنجند یا لااقل یکی از کارکرد های آن این باشد آن وقت خداوکیلی چه کسانی را باید در تیمارستان ها جا داد؟ چه کسانی بیشتر امنیت جامعه را تهدید می گنند؟ بسیاری رهبران سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و . . . که بیشتر امنیت جامعه را تهدید می کنند.

بسیاری فیلم ها و سریال های تلویزیون – از مجموعه کلید اسرار گرفته تا فیلم روز بر می آید میرباقری که چند روز پیش از تلویزیون پخش شد – بسیاری سخنرانی ها – از سخنرانی های قرائتی تا رحیم پور ازغدی – بسیاری تصمیم گیرندگان سیاسی مملکت و . . . که خیلی خطرناک ترند که؛

وقتی دنیای تیمارستان ها را مقایسه می کنیم با دنیای بیرون از آن می بینیم که بیرون واقعا دیوانه تر است و دیوانه های خطرناک تری نفس می کشند.

در فیلم House of fools ساخته ی آندری کونچالوفسکی می بینیم که خشونت دیوانه ها در چه حد است – صحنه ی کشتن مگس با زیرپوش یا تنبیه زنی که آب دهن انداخته روی زمین – و خشونتی که در بیرون جریان دارد – جنگ چچن – و آن هم بین کسانی که چند سال پیش در جنگ دیگری – حمله شوروی به افغانستان – در کنار هم جنگیده اند و حالا روبروی هم اند.

کونچالوفسکی اگر در House of fools شخصیت پردازی بیشتر و هنرمندانه تری داشت – فضای مشابه را در پرواز بر فراز آشیانه ی فاخته به خاطر بیاورید (راستی پریروز تولد میلوش فورمن بود) – و ترکیب تم خشونت بار بیرون مبتنی بر بخشی از تاریخ واقعی سرزمینش را بیشتر پرداخت کرده بود – زیرزمین امیر کوستوریتسا را به خاطر بیاوریم - می توانست به جای یک فیلم خوب یک فیلم رویایی و شاهکار خلق کند.

برنده جایزه ویژه هیات داوران و هم چنین جایزه یونیسف از جشنواره ونیز

Dom durakov / House of fools

نویسنده و کارگردان: آندری کونچالوفسکی

محصول 2002 روسیه، فرانسه

104 دقیقه/ رنگی