هيچ مرگي نابهنگام نيست و كمي هم ادامه شب هاي روشن

الف:

مرگ مثل عشق تيست كه همواره بي خبر از راه برسد، همچون مسافري كه به ناگاه مي رسد ¹ مرگ يك فرايند تدريجي است گاهي از وقتي شروع مي شود كه سيگارهايت با كبريت اول روشن نمي شوند، گاهي از استكاني كه از دستت مي افتد، گاهي از چيزي كه نخورده اي و بالا مي آوريش، گاهي از جاي برخورد گوشي موبايلت با ديواري كه قُر شده چشمك مي زند بهت؛ گاهي وقتي سيفون را مي كشي صداي خنده اش را مي شنوي، بعد يك نامسلماني وقتي بميري مي نويسد در گذشت نابهنگام . . . .

1: همواره عشق بي خبر از راه مي رسد / چونان مسافري كه به ناگاه مي رسد (خسين منزوي)

ب: حالا كه از رودروايسي زكريا درومدم چندتا نكته بگم در مورد شب هاي روشن فرزاد موتمن:

يكي اينكه وقتي اولين بار با همديگه وارد خونه ي استاد مي شن، استاد كليد ميندازه، درو باز مي كنه، اول خانم وارد ميشه، بعد آقا، درو هم كيپ تا كيپ باز مي ذارن؛ من كه مي دونم اگه درو مي بست احتمالا نور پردازي اون صحنه به مشكل مي خورد اما اين واقعا مشكل من نيست؛ ارتباطم با فيلم قطع ميشه وقتي يه رفتار غير طبيعي مي بينم (هيچكاك توي يكي از فيلماش منبع نور رو مي ذاره توي ليوان كه روي ناخوداگاه مخاطب تاثير بذاره)

رويا توي يكي از صحنه ها ميگه مي دوني چرا قرارمون بين 10 تا 11 شبه؟ چون امير مي گفت دو تا آدم كنار هم شبيه 11 مي شن؛ چقد يه ديالوگ مي تونه احمقانه باشه آخه؛ اين تريپاي عشقاي نوجووني چيه آخه، بماند كه ميشد 11 ظهر رو انتخاب كرد كه دختر شهرستاني توي خيابوناي تهران اون وخت شب سرگردون نشه يا حداقل درست ساعت 11 رو انتخاب مي كردن نه كه 10 تا 11؛ حتا مي تونستن يازدهم يه ماهي رو مثلا انتخاب كنن، يا مثلا 11 بهمن كه يازدهمين ماه هم هست يا هر چي، هرچند هيچكدوم از اينا نمي تونست فيلمو نجات بده

تاكيد هزار باره روي پوستر فيلم شب هاي روشن ويسكونتي چه دليلي مي تونه داشته باشه؛ يا فيلمت يه ربطي داره به اون يا نداره، دليل نمي شه هزار بار يه چيزيو تكرار كني كه؛ تكرار، هر چيزي رو لوث مي كنه آقاي موتمن