درباره فيلمي كه خوشم نمياد

از آدمایی که بقیه رو مسخره می کنند خوشم نمیاد؛ از فيلمايي هم كه يقيه رو مسخره مي كنن خوشم نمياد؛ وقتی هم توی فیلمی می بینم که نویسنده یا کارگردان داره کسی رو یا یه عده رو مسخره می کنه اذیت می شم؛ یکی از نقطه ضعفای فیلم نیوه مانگ هم که قبلا درباره ش حرف زدم همینه به نظرم که شخصیت راننده دقیقا داره مسخره میشه؛

برادران کوئن توی فیلم Burn After Reading به نظرم دارن همین کار آزارنده رو می کنن؛ همین که بشینی و یه عده رو مسخره کنی، از دم؛ و من نه ازین فیلم خوشم میاد نه ازین کار.

خب حالا گیرم که کارگردانی خوبی داره و بازی ها عالی اند اما این که دلیل نمی شه؛ یا گیرم این دو تا برادر می خوان بگن که نسل قدیم چجوری بود و نسل الان چجوریه ، اولا که این تفاوت رو همه می دونن و هنر اینه که از یه زاویه ی جدید نیگا کنی دوم اینکه من خوشم نمیاد ارزش های نسل جدید مسخره بشه، اگه البته بشه اسمشون رو ارزش گذاشت؛ مثلا همین که لیندا توی اینترنت دنبال یه همسر می گرده کجاش مسخره س که انقد این دو تا برادر حق میدن به خودشون که بهش مسخره کنن؟ یا اینکه چاد و لیندا به راحتی اسرار محرمانه ی امنیتی مملکتشونو می فروشن اصلا هم چیزی نیس که بخوای بهش بخندی – منظورم این نیس که فاجعه س دقیقا برعکس منظورم اینه که من خودم شخصا الان که لنگ چار میلیون تومن وامم حاضرم هر اطلاعاتی رو بفروشم – و . . . . ازبورن کاکس که جان مالکوویچ نقششو بازی می کنه و اون یکی که جورج کلونی هم همینطور ؛

نه؛ دوست ندارم توی فیلم به کسی مسخره بشه.

Burn after reading

نويسنده و كارگردان: ايتن كوئن، جوئل كوئن

محصول 2008 آمريكا، انگليس، فرانسه، 96 دقيقه