تهران - اسلوونی

یکی از کسانی که سیاوش کشف کرد و به من هم معرفی کرد اسلاووی ژیزک بود، ژیزک ترکیب بسیار جذابیه از سینما، فلسفه و روانکاوی؛ کتاب قبلی ای که ازش خوندم هنر امر متعالی مبتذل بود که مفصل درباره ی بزرگراه گمشده ی دیوید لینچ نوشته بود و فکر می کنم یکی از کسانی که خیلی در معرفی لینچ در دنیا تاثیرگذار بوده است همین ژیژک بوده است.

(هنر امر متعالی مبتذل: درباره بزرگراه گمشده دیوید لینچ / اسلاووی ژیژک ؛ ترجمه مازیار اسلامی. – تهران: نشر نی، 1384. 104 صفحه / 1200 تومان )

اما کتابی که تازه خوانده ام و می خواهم معرفی کنم مجموعه ی پنج مصاحبه ی گلین دالی ست با ژیژک؛ کتاب خوبی بود؛ خوشم اومد ازش؛ هم از حرف های فلسفی ژیژک هم از شوخ و شنگی هاش.

پیش گفتاری هم که جناب صالح نجفی نوشته اند با عنوان "درامدی بر اسلاووی ژیژک" خوب و آموزنده بود؛ - مقاله هایی هم که توی مجله سینما و ادبیات می نویسن ایشون خوندنی ان -

من فقط با سخن مترجم مشکل داشتم که ابتدای کتاب اومده و منو یاد حرفای جان بورمن انداخت وقتی از مراسم اسکار برگشته بود و تعریف کرده بود که براشون کلاس گذاشتن که اینجا باید چجوری رفتار کنین و چه کارایی رو نکنین و مخصوصا وقتی میاین روی صحنه برای گرفتن جایزه تون دقت کنین که هیچ کسی علاقه نداره بدونه در روزا و شبای سخت کی بهتون کمک کرده و کی دلداری داده و اهالی محله ی نوروزاباد چه ادمای نازی ان و مزخرفاتی ازین دست؛ نمی دونم چرا جناب گل محمدی فک کرده من علاقه دارم بدونم چجوری با مسعود قزل سفلا اشنا شده و کیوان طهماسبیان چه بچه ی نازیه !

پیشنهاد می کنم کتاب رو بخرین و بی که سخن مترجم رو بخونین برین سراغ ژیژک؛

گشودن فضای فلسفه، گفت و گوهایی با اسلاووی ژیژک/ اسلاووی ژیژک و گلین دالی؛ مجتبا گل محمدی. تهران: گام نو، 1385. 216 صفحه ، 2600 تومان