آقاي هالو

چقدر ممكنه اون خانومي كه توي آژانس هواپيمايي كارگر شمالي پايين تر از بلوار كشاورز كار مي كنه و نزديك ترين صندلي رو به صندوق داره اينجا رو بخونه؟ يعني ممكنه خودش وبلاگ باز باشه و اصلا چه بسا گاهي هم اينجا رو بخونه؟ اگه اينجوري باشه هيچ وقت خودمو نمي بخشم بابت اتفاقي كه نيفتاد و توش من خودمو معرفي مي كردم كه سلام منم راسكلنيكف؛ نه؛ كسي كه توي يه اژانس هواپيمايي كار مي كنه اونم توي كارگرشمالي حتما سرش شلوغ تر از اين حرفاس كه وبگردي كنه؛ پس چرا به من لبخند زد؟ چرا فك نكرد كه من يه بچه شهرستانيم تو مايه هاي آقاي هالوي داريوش مهرجويي؟ شايدم فهميد و خودش حس فخري خوروش بودن بهش دست داد؟ آره؟ اين حس بهت دس داد؟ راستشو بگو؛ چيكار كنم من الان؟ زندگي م داره از هم مي پاشه؛ نامزدم بهم مشكوك شده؛ اشتهامو از دس دادم؛ چيكار كنم؟ تنها پل ارتباطيم همين صفحه س لطفا برام كامنت بذار