بسان يك مرد، تكرار نخواهم كرد آن چه را كه او با من گفت. آن روشني ادراك را.

سلام

ديدم دارم نوشتن درباره ي يرما را پشت گوش مياندازم باز چند روز ديگه اجراش تموم مي شه و نوشتنش از مزه ميفته!

یرما، نوشته ی فدريكو گارسيا لورکا و به کارگردانی رضا گوران این روزها در تالار سایه دارد اجرا میشود. فضای زیبایی دارد، کارگردانی خوب و متن قوی ای دارد که البته جز این هم انتظار نمیرفت. تنها مشکل کار به نظرم پررنگ کردن شخصیت هاست. اتفاقی که در اغلب کارهایی که این چند وقته دیده ام مدام تکرار میشود. به نظرم هنوز به آن میزان از پختگی نرسیده ایم که در فضاهای معمولی و به کمک فرم مناسب حرف مان را بزنیم؛ مدام اصرار می شود بر مثلا ً شخصیت های به شدت مظلوم – معمولا ً زن - و شخصیت های به شدت خودخواه – معمولا ً مرد – و صفات و ویژگی های دیگری که قید ِ "به شدت " را با خود دارند.

در مجموع کار خوبی بود که باید دید.