القدس لنا

با خودم میگویم نکند حالا که چند ماه از تمام شدن لیگ قهرمانان گذشته و بارسا قهرمان شده کسی بازی پای فینال را به خاطر نیاورد که چلسی چه روزگاری از بارسا سیاه کرده بود.چه موقعیتهایی که گل نکردند و اگر میکردند لابد الان چلسی قهرمان لیگ میشد و کسی بارسا را به خاطر نمیآورد.نکند ناداوری را یادشان برود و فریادهای بالاک را بر سر داور و چند پنالتی بی زبان را که هر کدامشان کافی بود که تا کار بارسا تمام شود.سالها بعد روزنامه نگاری بنویسد بارسلونا در فینال منچستر را شکست داد و قهرمان شد و همین.نه اگر پیروز نشویم خیلی چیزها فراموش خواهد شد.تاریخمان را کس دیگری خواهد نوشت که در فلان سال محمود احمدی نژاد با بیست و چهار میلیون رای رئيس جمهور شد.خیلی مرام بگذارد این را هم اضافه خواهد کرد که عده ای معترض بودند.همین.نه.باید قهرمان شویم تا تاریخمان را خودمان بنویسیم و ثبت کنیم در آن که مسئله آزادی و کرامت ما بود که از ما گرفته بودند.خون منتشر بر خاک جوانانمان را بنویسیم خط به خط .شکنجه هایمان را بنویسیم کلمه به کلمه و گریه هایمان را حرف به حرف.