هاینریش بل برای من از عقاید یک دلقک شروع شد. هنوز هم که هنوز است یکی از بهترین رمان هایی است که خوانده ام؛ تاثیرگذار، به یاد ماندنی، تلخ و عاشقانه، و البته ضد جنگ. (این روزها همانقدر که نویسنده مهم است مترجم هم مهم است اگر نگوییم مهم تر حتا؛ به دوستانی که تا کنون این رمان را نخوانده اند توصیه اکید می کنم با ترجمه ی شریف لنکرانی بخوانند، آن یکی ترجمه را – اسماعیلی یا اسماعیلیان یا همچین چیزی-دوستان خواندند تعریفی نداشت)
بعد رسیدیم به "حتا یک کلمه نگفت" که باز هم در فضای پس از جنگ، تلخ و اندوه بار و البته در فرمی ناب که در فصل های موازی روایت می شود فصل هایی که به نوبت یکی از زبان زن دیگری شوهر روایت می شود. دقیقا تلخ همچون قرابه ی زهری و من مدت ها فرد بوگنر بودم اگر خاطرتان باشد!
رمان سوم که کم حجم تر از دو تای قبلی است را تازگی ها خواندم امضای هاینریش بل پای تک تک پاراگراف ها هست؛ یعنی جادویی که این بشر دارد این است که همزمان که داری لذت می بری از خواندن کتاب همچنان که خودت را می گذاری جای شخصیت اصلی کتاب – والتر فندریش – همزمان داری رنج می کشی همچنان اصلا دوست نداری جای آن شخصیت اصلی باشی. بازهم در فضای بعد از جنگ روایتی عاشقانه - البته عشقی مدرن – که نمی تواند خود را از هجوم تاثیرات مخرب سال های پس از جنگ برهاند؛ در دنیای هاینریش بل جنگ تمام شده اما هنوز تمام نشده و این همان ترکیب رویایی رنج و لذت را فراهم می کند (لکان کجاست تا تحریک ژوییسانسیک مشتاقان این کتاب را روانکاوی کند)
این کتاب هم خوشبختانه و متاسفانه با دو ترجمه ی خوب و بد راهی بازار شده است ترجمه ی بد با اسم "نان سال های جوانی" چاپ شده اما ترجمه ی خوب را که من خواندم جناب آقای گلشیری زحمت کشیده اند
از دست دادن رمان به این زیبایی و به این کم حجمی و به این ارزانی وبه این خوب ترجمگی قابل بخشایش نیست:
نان آن سال ها
نوشته ی هاینریش بل
ترجمه ی سیامک گلشیری
انتشارات مروارید
چاپ اول 1386
چاپ دوم 1387
129 صفحه
1900 تومان
یک نکته ای را هم اینجا خاطر نشان کنم می بینم و می شنوم و می خوانم که بعضی دوستان دچار سردرگمی شده اند از بابت اینکه چه می خواهیم؟ و انصافا ً رییس جمهور میرحسین خوب توی بیانیه شماره یازده اش توضیح داده که چه می خواهیم من فقط این نکته راتاکید کنم که ابطال انتخابات و پیگیری، محاکمه و تعقیب قضایی متقلبان و متخلفان و ازادی بدون قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی کمترین و اولیه ترین خواسته های ماست. با تشکر شاه رخ
No comments:
Post a Comment