تاسيس يك روز مهم!

يك-22 ارديبهشت را ديگر هيچ وقت فراموش نخواهم كرد.زمان تا ابد در ذهنم در 22 ارديبهشت علامت گذاري شده است.مثل چند روز ديگر سال كه برايم مهم اند.بقيه ي روزها عادي اند،نميشود از يك ديگر تشخيصشان داد. شبيه هم اند و گاهي خسته كننده آنقدر كه دوست داري هر چه زود تر تمام شوند.اما 22 ارديبهشت از امسال مفهوم تازه اي گرفته.سال قبل اين روز مثل بقيه بود اما از امسال دور آن يك خط پررنگ ميكشم و مينويسم آرمينا.

دو- از وقتي آرمينا به دنيا آمده كل خانواده به تكاپو افتاده اند.از فاميل هاي دور تا دوستان و آشنايان همه جمع ميشوند تا آرمينا يك دهن برايشان جيغ بكشد يا در مراسمي جذاب روي لباسهايشان خراب كاري كند.كافي است گريه كند تا همه جمع شوند قربان صدقه اش بروند.وضعيت جالبي است.گمانم خيلي به اين موجود كوچك و پر سر و صدا نياز داشتيم.

سه- دوست داشتم خودم برايش اسم بگذارم كه ظاهرن پدر بزرگش اين اسم را پيشنهاد داده و همه هم قبول كرده اند.من هم كه دور از وطن غريب افتاده بودم!بيخبر از ماجرا اسمهاي پيشنهاديم را دير به كمسيون ارايه دادم و سرم بي كلاه ماند!

چهار-از 22ارديبهشت همه ي ما سمت هاي جديدي پيدا كرده ايم.عنواني كه تا قبل از اين نميتوانستيم داشته باشيم.دايي،خاله،بابا بزرگ و مامان بزرگ و...من دايي هستم از اين به بعد كسي هست كه من را با اين عنوان صدا خواهد كرد.هيجان انگيزه!

پنج-اگه تا حالا دايي نشدين سعي كنين بشين خيلي با حاله!!