این کله را بده سری بستان

"هرگز خواسته اید کس دیگری باشید؟ اکنون می توانید؟"

چارلی کافمن را از درخشش ابدی یک ذهن بی آلایش می شناسم که واقعا فیلم خوبی بود؛ اینکه میگویم واقعا ً شاید به خاطر همه ی بحث هایی ست که با سیا کردم این چند وقت و زبانم مو درآورد و آخر هم قانع نشد این بشر؛ موضع سفت و سختی دارد درباره ی سینمای آمریکا و کوتاه هم نمی آید لامصب. بگذریم؛

دومین فیلمی که امسال دیدم، نویسنده ی فیلمنامه ی آن باز چارلی کافمن هست و باز همان شوخ وشنگی ها، باز همان ایده های خلاقه؛ اینجا البته کمیت و کیفیت این ایده ها آنقدر هست که به قول راجر ایبرت هر کدام برای یک فیلم کافی ست و باز به قول ایبرت خوشبختانه اسپایک جونز – کارگردان فیلم - شتاب زده نمیشود و با حوصله این ایده ها را اجرا میکند؛

فیلم درباره ی کریگ (جان کیوزاک) خیمه شب بازی ست که با وجودی که توی کارش خیلی ماهر و مسلط است نمی تواند از طریق شغلش امرار معاش کند و از طریق یک آگهی روزنامه که یک نفر با دست های سریع را می خواهند به طبقه ی هفت و نیم ساختمانی می رود و به عنوان بایگان شروع به کار می کند؛ در محل کارش ماکسین (کاترین کینر) را می بیند و به شدت موس موس می کند دور ماکسین شاید بتواند با او بخوابد، زنش، لاته (کامرون دایاز) توی جایی کار می کند که احتمالا پانسیونی ست برای حیوانات و کلی از حیوانات مریض را آورده است خانه. کریگ در محل کارش پشت یک کمد سوراخی پیدا می کند که وقتی می خزی در آن و از توی گل وشل ها رد می شوی پرت می شی توی کله ی جان مالکوویچ و درست یک ربع آن داخل هستی و هرچه او می بیند می بینی و هرچی او می شنود می شنوی و یک جورهایی می توانی کنترلش را دست بگیری و بعد از یک ربع پرت میشوی توی یک بزرگراه حوالی نیوجرسی؛ ماکسین پیشنهاد می کند ازین موقعیت استفاده کنند و پولی به چنگ بیاورند و انبوه آدم هایی که می خواهند یک ربع بروند توی کله ی جان مالکوویچ صف می کشند.

لاته احساسات همجنس بازانه - شاید هم احساسات درونی ش که ناخودآگاه دوست دارد مرد باشد - رو میشود و در یک صحنه ی واقعا معرکه وقتی خود مالکوویچ میخزد توی کانال یک صحنه ی محشر اتفاق می افتد که باید دید.

فیلم عجیبی ست این فیلم؛ سرشار از ایده، سرشار از موضوع برای فکر کردن و حرف زدن. هر چه بیشتر می گذرد بیشتر ازین فیلم خوشم می آید و از حسرت زندگی م، دوست عزیز و دوست داشتنی م که این فیلم را به من هدیه داد تشکر می کنم . مرسی عزیز

● نقد راجر ایبرت بر این فیلم

Being John Malkovich (جان مالکوویچ بودن)

محصول 1999 / آمریکا (Gramercy pictures)

کارگردان: اسپایک جونز

نویسنده: چارلی کافمن

موسیقی: کارتر بورویل

مدیر فیلمبرداری: لانس آکورد

تدوین: اریک زومبرانن

با بازی: جان کیوزاک (کریگ)، کامرون دایاز(لاته)، کاترین کینر(ماکسین)، جان مالکوویچ و . . . .

112 دقیقه / رنگی

●

یکی از دوستان ایمیل ما رو خواسته بودن :

ایمیل سیا: roospigari@gmail.com

ایمیل من : siyahvash@gmail.com