Meet the Fockers

توفیق اجباری شد که این فیلم را دیدم.چیز ویژه ای در این فیلم نیست .یک کمدی –رومانس معمولی از نوعی که هالیوودی ها خوب میسازند.شاید بعضی از دوستان که این فیلم را دیده اند(جدید هم نیست 2004)تعجب کنند که چرا خلاف آمد پست های گذشته به چنین فیلمی با چنین صفاتی میخواهم پست اختصاص بدهم.صبر داشته باشید.

دیدن این فیلم را به همه توصیه میکنم.همین حالا هم بگویم که فیلم پر است از صحنه ها و دیالوگها یی که ممکن است آنها را رکیک بدانید.به نظر من هم حق با شماست ولی باز هم دلیل نمیشود که فیلم را نبینید.

جدا از اینکه کمی خندیدم نکته ای که به تظرم جالب و تامل برانگیز آمد این است که چگونه اتفاقی که در یک فرهنگ فاجعه است و ممکن است باعث خون و خون ریزی شود و عده ای تلف بشوند، در فرهنگی دیگر دست مایه ی یک کمدی میشود.فیلم های مشابه این در سینمای غرب زیاد است .فیلم هایی با محوریت روابط اجتماعی و خانواده با پیام هایی روشن.پر از شوخی های کلامی و موقعیت های کمیک.معمولن سوالی که این فیلم ها به دنبال پیدا کردن جوابی برای آن هستند این است که چگونه دیگران را تحمل کنیم و به خواسته هایشان احترام بگذاریم بدون اینکه خیلی خودمان را اذیت کنیم!

جک برنز (با بازی رابرت دنیرو) خانواده دوست و با افکاری نسبتن قدیمی در مقابل برنی فوکر (با بازی داستین هافمن) ،مردی شاد و انرژیتیک که مثل همسرش (باربارا استریسند خواننده ی مشهور.چرا تازه گیها هر فیلمی میبینم یک خواننده تویش هست!) کمتر تن به تقید و سنت میدهد،قرار میگیرد و برنده واقعی در این میان فوکر است.که زندگی را سخت نمیگیرید و این را به جک نشان میدهد.نکته ی مهمی که فیلم علاوه بر توجه دادن به پرهیز از قضاوت درباره ی دیگران و صادق بودن در هر حال (خصوصن در مقابل همسر یا نامزد)میخواهد گوشزد کند نقش روابط جنسی درست در احساس نشاط در زندگی است.حتی اگر نود سالتان هم باشد.چیزی که ما زیر استیلای یک تفکر پوریتانیسمی از خود دریغ میکنیم.

مطمئنن این فیلم برای من ایرانی متولد ایران ساکن ایران ساخته نشده و بنابراین درک آن هم برایم سخت است.همین هم باعث میشود سوالات زیادی برایم پیش بیایدکه شاید از نظر یک غربی ترحم برانگیز باشد!مگر میشود آدم ها اینقدر راحت از کنار بعضی چیزها بگذرند؟مگر میشود کسی روابط جنسی پسرش را در دوران بلوغ برای مجلس گرم کنی و شیرین زبانی در جمع مطرح کند.مگر میشود مردی عقیم بودنش را توی جمع جار بزند؟پسر آن مستخدم وقتی که تقریبن قطعی به نظر میرسید که پسر فاکرهاست چرا عکس العمل خاصی انجام نداد و شاید هزاران سوال از این دست که ممکن است به وجود آید.البته بخش عمده ای از این اتفاقات زاییده ی نگاه کمدی است که در آن آدم ها گاهی زیاد از حد بی ملاحظه میشوند ولی این را هم باید در نظر بگیرید که پاسخ چنین بی ملاحظه گی هایی معمولن همان چیزی است که در حالت عادی اتفاق میافتد،خارج از کمدی.

بی تعارف بگویم که این ریخت نگاه کردن به جنسیت را میپسندم و فکر میکنم فکر کردن به این الگو میتواند خیلی از تابوهای بی مایه را در ذهنیت ما کمرنگ کند.منظورم این نیست که ما باید این الگو را دنبال کنیم.نه.ولی فرهنگی که از توی آن قانون منع تبرج بیرون میآید نیاز به بازنگری جدی دارد.و تغییر فرهنگ هم با فکر کردن و مطالعه ی هر چه بیشتر به تجربه های دیگران و گذشته ی خود است که شکل معقولی به خود میگیرد.

Meet the Fockers

Director: Jay Roach

USA 2004 محصول