در شرق اندوهم، بی هیچ پنج شنبه ای حتا

گندم ها که درو می شد مراحل مختلفی طی می شد تا در نهایت دانه های گندم از کاه کاملاً جدا شوند. بعد گندم ها را توی گونی می کردند و کاه ها را توی شلیف (بر وزن چریک). شلیف چیزی بود شبیه گونی با ابعاد نسبتا ً بزرگ، جنسی نایلونی، محکم و جوری که کاه از آن بیرون نزند.

این روزها این شلیف ها مد شده ! (منظورم تو نیستی ری، تن خیلیا دیدم اینو )؛ اتفاقا ً آن تسمه ای که روی شلیف بود که ببندند به پشت باز هم هست، می بندند زیر سینه حالا ! فقط آن وقت ها مردانه بود حالا زنانه شده !

●

خلاصه ی فصل ششم – تداوم پساساختگرایی – از کتاب نظریه ادبی / یوهانس ویلم برتنز / فرزان سجودی / موسسه انتشاراتی آهنگ دیگر / 292 صفحه / 2900 تومان از زبان خود کتاب (ص 220) :

" طی دهه های 1970 و 1980 مطالعات ادبی به تلفیق اندیشه های تاریخدان پساساختگرا، میشل فوکو و روانکاو پساساختگرا ژاک لاکان پرداخت. آثار فوکو توجه ما را به نقش زبان در اعمال قدرت و حفظ آن جلب می کند. به اعتقاد فوکو، دنیای متون غربی گرفتار به اصطلاح گفتمان هایی است که تنظیم کننده ی رفتار ما هستند زیرا ما آنها را درونی کرده ایم و به دلایل عملی بر خودمان اعمال نظارت می کنیم. نقد فوکویی توجه خود را بر نقش ادبیات و متون دیگر در چرخش و حفظ قدرت اجتماعی متمرکز کرده است. نظریه های روانکاوی لاکان به شرح این مساله می پردازد که چرا ما گفتمان هایی را درونی می کنیم که به واقع محدود کننده و زندانی کننده ی ما هستند. نقد لاکانی به خصوص در ارتباط با رابطه ای که خوانندگان در هنگام خواندن متن با آن برقرار می کنند بسیار موثر عمل کرده است."

●

خدایا چند سال دیگه تا پنج شنبه مونده، چرا پنج شنبه نمی شه؛