نه، این قرارمون نبود

از بیژن و منیزه ی محمود عزیزی که این روزها دارد در تالار اصلی تئاتر شهر اجرا می شود خوشم نیامد؛ به نظرم تلاش مذبوحانه ای بود برای اجرایی پست مدرن از متنی کلاسیک؛ این تلاش در حد طنزی که انصافاً طنز هم نیست متوقف می ماند. دیدنش را اصلا ً توصیه نمی کنم؛ این گونه متن ها به نظرم چه به خودی خودشان و چه در صورتی که با متنی قوی و مدرن تلفیق شوند بهتر جواب می دهند تا این کاری که جناب عزیزی انجام داده بود؛ بازی ها هم انصافا ً خیلی ضعیف بودند – نعمت اسدالهی البته هم در نقش شاه ایران و هم در نقش رستم خوب بود – مخصوصا ً از بازی پرستو گلستانی (دایه) بدم اومد؛ نرگس امینی (منیژه) و هومن برق نورد (بیژن) با آن لباس هایی که به لباس های رومیان شبیه تر بود تا ایرانیان هم اصلا ً در حدی نبودند که آدم از بازی شان لذت ببرد.

در مجموع یک کار ضیف بود، ضعیف آقا؛ خیلی ضعیف.

●

پیشتر از ین سه کتاب از خانم ترقی خوانده بودم که خوشم آمده بود ازشان (خاطرات پراکنده، دو دنیا و جایی دیگر) که می توان هر سه را هم به نوعی بخش های مختلف یک کتاب دانست. بیشتر به خاطر حس قوی ای که درشان هست و فضایی که در آن شادی و غم در منتها الیه با هم تلاقی می کنند و نیز به خاطر تهران که حضوری پررنگ در آنها دارد، شاعرانگی ای که در آنها موج می زند، زبان روان و راحتی که انتخاب مب کند و . . . . به همه ی این دلایل آن سه کتاب را دوست داشتم.

امروز کتاب بزرگ بانوی هستی را تمام کردم، کتابی که مجموعه ی نه مقاله از خانم ترقی است؛

در مقاله اول توضیح می دهد که صورت ازلی ( آرکتیپ ) چیست؛ در مقاله ی دوم در باره ی اسطوره حرف می زند؛ در مقاله ی سوم که مفصل ترین و می توان گفت بهترین مقاله ی کتاب است در باره ی تجلی بزرگ بانوی هستی در اشعار فروغ حرف می زند؛ سپس مقاله ای می خوانیم در باره ی نگاه یونگ به بشقاب پرنده ها؛ بعد مقاله ای می خوانیم در باره ی نگاه یونگی به نیچه؛ سپس از دوستی میشل سرانو، هرمان هسه و یونگ می خوانیم و گوشه هایی از عقایدشان را؛ بعد می رسیم به پیکاسو و جیمز جویس در اولیس و البته نگاه یونگی به آنها؛ بعد عقاید جوزف کمپل را می خوانیم در باب شباهت تجربه های اسکیزوفرنیک و اسطوره و نهایتا ً مطلبی در باره ی آموزه ها وافکار اتو رنک یکی از شاگردان فروید.

به نظرم هر کدام ازین عناین به تنهایی می توانست کتاب مفصل و جامعی باشد (نه لزوما ً از خانم ترقی) و کنار هم قرار دادن آنها اگر چه نخ تسبیح مشخصی دارد که همانا یونگ است اما نه چیز دندان گیری به کسی که نداند اضافه می کند نه نگاه تازه و خلاقی دارد برای کسی که می داند ( البته مقاله ی فروغ به نظرم یک استثناست )

در مجموع ازین کتاب خوشم نیامد اما دلیل نمی شود معرفی ش نکنم :

بزرگ بانوی هستی

(اسطوره – نماد – صور ازلی )

با مروری بر اشعار فروغ فرخزاد

نوشته ی گلی ترقی

انتشارات نیلوفر / چاپ اول : بهار 86

157 صفحه / 2200 تومان

●

شنبه ای که گذشت هشتادمین سالگرد تولد کوبریک بود؛ کارگردانی که اگر چه کارگردان محبوبم نیست اما در نبوغ و عظمتش نمی توان شک کرد. شخصا ً از بین فیلم هایی که از او دیده ام دکتر استرنج لاو ش را بیشتر دوست داشتم.

پیشنهادش می کنم.