Das Leben der Anderen

در این پست می خواهم درباره ی آخرین فیلمی که دیده ام بنویسم؛ نوشتن این پست را تا امروز به تاخیر انداختم تا از تاثیر موج های سهمگینی که پس از پایان فیلم چون جوبار آهن و پولاد بر من گذر کرد رها شوم و بتوانم چند سطری را با ضمیری هوشیار و قلبی آگاه بنویسم !

اگر بلافاصله پس از دیدن فیلم می خواستم چیزی بنویسم بی شک در ستایش اثری تکان دهنده و تاثیرگذار قلم فرسایی می کردم به همین دلیل صبر کردم چند روزی بگذرد از دیدن فیلم.

فیلم The Lives of Others اولین فیلم کارگردان آلمانی Florian Henckel von Donnersmarck است که از زمانی که اکران شده تا کنون ستایش های فراوانی دیده است. به نظرم درخور این همه ستایش هم بوده است.

موضوع فیلم در آلمان شرقی و در سال های پیش از فزوریختن دیوار برلین می گذرد؛ سعی می کنم داستان فیلم را لو ندهم که اگر خواستید ببینیدش لذت بیشتری از آن ببرید تنها کمی از فضای کلی فیلم می نویسم؛

زندگی شاعر و نویسنده ای که در کنار همسرش زندگی عاشقانه و در عین حال پرخطری را سپری می کند توسط توسط یک بازرس و به دلایلی سیاسی و البته شخصی پاییده می شود. اینکه در ادامه چه اتفاقاتی می افتد را در فیلم ببینید؛ نکته ای که بدیهی است و روی آن تاکید می کنم و تاکید می شود پستی و ناجوانمردی حکومت هایی است که درفضایی خفقان آور حریم شخصی ای برای افراد باقی نمی گذارند و تا بستر خصوصی شان هم پیش می روند و چه فاجعه هاییکه بار نمی آید؛ یکی از دلایلی که احتمالا ً ما ایرانی ها با این فیلم ارتباط بیشتری برقرار می کنیم تجربه ی زندگی کردن در چنین محیطی ست؛ الآن که دارم فکر می کنم آن همه اشکی که با این فیلم ریختم شاید نه به خاطر سرنوشت تراژیک شخصیت های فیلم که به خاطر زندگی خودمان است که بهترین سال های عمرمان را در خفقان و سرکوب به سر بردیم و می بریم.

دعوت تان می کنم به تماشای این فیلم با بازی خیره کننده و استثنایی Ulrich Mueheدر نقش Gerd Wiesler .

زندگی دیگران

کارگردان : فلورین هنکل فون دونرسمارک

درجه ی R

137 دقیقه

محصول آلمان (2006)

●

خلاصه ی فصل هفتم – ادبیات و فرهنگ – از کتاب نظریه ادبی / یوهانس ویلم برتنز / فرزان سجودی / موسسه انتشاراتی آهنگ دیگر / 292 صفحه / 2900 تومان از زبان خود کتاب (ص 245) :

"پس از طرح مباحث نظریه ی مباحث پساساختگرایی، نقد ادبی، به ادبیات به مثابه ی بخش جدایی ناپذیری از یک بافت فرهنگ بسیار گسترده تر نگریست. منتقدان، ابتدا در عرصه ی مطالعات رنسانسی و بعد ها در مطالعات ادبی به مفهوم عام آن کار خود را بر این فرض استوار کردند که متون ادبی به طور اجتناب ناپذیر درون آن نوع گفتمان هایی واقع شده اند که به قول فوکو محمل و حافظ قدرت اجتماعی اند. تاریخ گرایان جدید ( که عموما ً آمریکایی اند) و ماتریالیست های فرهنگی ( که عموما ً انگلیسی اند ) متون ادبی را از جهت نقش شان در گردش قدرت بررسی می کنند و در این زمینه، منتقدان انگلیسی، به خصوص به نشانه های مخالفت واقعی و به نقش های معمولا ً محافظه کارانه ای که شمایل های فرهنگی، از جمله شکسپر، واداشته شده اند تا در دوره های اخیر بازی کنند علاقه ی بیشتری نشان داده اند. تاریخ گرایان جدید و ماتریالیست های فرهنگی برای آنکه پرده از ابعاد سیاسی متون ادبی بردارند اغلب آنها را در ارتباط با متون غیرادبی و با ارجاع به گفتمان غالب، یا گفتمان های یک دوره ی بخصوص می خوانند."